Wat doet de condensator precies in een microscoop?

De invloed van het diafragma op het beeld
In de onderstaande reeks afbeeldingen zie je een voorbeeld aan de hand van verschillende foto’s van een fijn gestructureerde diatomee:
In de afbeelding links is het diafragma volledig geopend: de foto toont fijne details, maar heeft weinig contrast en een geringe scherptediepte. In de inlay is het contrast via beeldbewerking verhoogd. Hoe verder je naar rechts in de reeks kijkt, hoe meer het diafragma wordt gesloten. Fijne details verdwijnen in de laatste afbeelding volledig, of worden overdekt door artefacten. Tegelijkertijd worden veel stofvlekken zichtbaar, die zich op optische componenten buiten het scherpstelvlak bevinden. In extreme gevallen kunnen zelfs wimpers of de oogvitrage-opaciteiten (de “zwevende vliegjes”) van de gebruiker het beeld verstoren.
De optimale instelling van de condensator – een compromis tussen resolutie, scherptediepte en contrast – bevindt zich waarschijnlijk ergens tussen de tweede en derde afbeelding.
Het kiezen van het diafragma in de praktijk
Bij het doorlopen van een monster, bijvoorbeeld in diagnostiek, is het belangrijkste om geen details over het hoofd te zien. Daarom wordt een grotere scherptediepte vaak geprefereerd, ook al gaat dit ten koste van fijne details – het diafragma dus sluiten. Het is echter belangrijk om het diafragma weer verder te openen wanneer je naar hogere vergrotingen schakelt.
Tip: Optimale verlichting via Köhler
De ideale verlichting wordt bij geschikte microscopen bereikt met de zogenaamde "Köhler-methode". Deze techniek maakt het zelfs voor onervaren gebruikers mogelijk om snel en nauwkeurig de ideale verlichting te vinden. Hiervoor zijn een in hoogte verstelbare, te centreren condensator met diafragma en een geschikte verlichtingseenheid met een verlichtingsveld-diaphragma nodig.